جناب آقای آمینی
با سلام
در مهمانی افطار امشب وقتی برادرم، که مهندس راه و ساختمان است درباره سخنان شما در برنامه خندوانه درباره شغل معلمی به من گلایه کرد و همسرم از تناقض صحبت های شما درباره ناپسند بودن اظهار عجز و بدبختی در انتهای برنامه بعد از سخنان تاسف برانگیزتان درباره شغل معلمی در ابتدای برنامه اظهار شگفتی کرد، و تایید افراد حاضر در جمع با نگرانی تکرار برنامه شما را دیدم و شوربختانه نظرآنان را بر خطا ندیدم.
آقای دکتر آیا باید به شما نیز تذکر داد در برنامه ای که بینندگان زیادی دارد باید بیشتر مراقب کلمات و حرکاتی که هنگام ادای آن کلمات می کنید باشید؟
آقای دکتر من باور نمی کنم که ندانید از تخفیف همکارانتان و اصولاً شغل معلمی قبل از هر کس دیگری آسیب جدی به شخصیت و سابقه خودتان وارد می شود. آن چه بیشتر از اظهارات نامطلوب شما درباره معلمی و عدم رعایت ادب از جانب شما هنگام تعریف کردن خاطره، باعث تاسف من شد، رفع و رجوع سخنان شما از سوی مجری برنامه بود که سعی در یاد دادن مطلبی به شما کرد که هر معلم واقعی غیر شاعر، بدون دکترا و گمنام این مرز و بوم درابتدای خدمت خود فرا می گیرد.
وقتی سخنان مرحوم کیومرث صابری را هنگام خاطره گفتن درباره شغل معلمی در جلسه ای را به یاد می آورم تاسفم چندین برابر می شود  که چقدر جایش خالی است. (بی شک می دانید که ایشان معلم بودند) کاش می توانستم او را وادارم این نامه را او برای شما بنویسید. اما افسوس.
باز هم بنویسیم از ماست که بر ماست. آه که چقدر تکراری و کلیشه ای است .
در پایان، آقای دکتر امینی، خواهشمندم موقع صحبت در جمع و در رسانه ها مراقب آن چه می گویید باشید.
شما علاوه بر شخصیت حقیقی دارای شخصیت حقوقی نیز می باشید. شان شخصیت حقوقی خود را که تعلم است را باید حفظ کنید.
تایید می فرمایید که خطای کوچک از انسانهای بزرگ پذیرفته نیست. گرچه از شما انتظار تکریم از شغلتان می رود، البته اگر همچناَََن خود را معلم بدانید، اما اگر نمی توانید حداقل در صدد تخریب خود و همکارانتان برنیایید.
در نهایت استدعا دارم یک بار دیگر برنامه ای که در آن حضور داشتید را مشاهده بفرمایید و مخصوصاً کلمات و حرکات خود را منصفانه به قضاوت بنشینید.
با سپاس
از همکارانتان