هرشب جناب خانااااا بیورید

خسته نباشید

کار جدید و جالبی بود واقعا از دست جناب خان ممنونم که اینقدر زیبا و قشنگ پدر خانده یا جناب خانده :)) رو نقش بازی کرد و در کل عالییییییییییی بود هیچی نمیتونم بگم فقط میگم که دیتتون درد نکنه خوبه که این حرکات جدید و زیبا ادامه داشته باشه


فقط این گزارش ها رو یکم کم کنید خیلی خوب میشههههههههه آخه خیلی خنده دار نیست تو طول برنامه دو تا گزارش نشون میده و اصلا هم خنده دار نیست این زمان رو به رامبد و مهمانش یا جناب خان یا بازیگر طنز بدن خیلی خیلی بهتر میشه

سلام بر خندوانه ای های عزیز و بخصوص دست اندرکاران زحمتکش برنامه ی خندوانه..
از اینکه نظرم رو درج کردید ممنونم.
از خوندن نظرات دوستان دیگه مون هم استفاده کردم. خواستم بگم من از بینندگان دوستدار برنامه تون هستم و اونقدر انرژی های مثبت خندوانه تو زندگی من اثر داشته که نگو و نپرس! من خودم رو یک خندوانه ای (با همون تعریفی که آقای جوان کردند) میدونم و سعی میکنم خیلی های دیگه رو هم خندوانه ای کنم!
حتی میتونید به وبلاگ من بیاید و تاثیر مثبتی که بر زندگی من گذاشت رو ببینید...
من واقعا از شمایی که برای خندوندن مردم زحمت میکشید ممنونم و تو پیام قبلیم هم گفتم، واقعا حس میکنم دارید یک کار دقیق و علمی برای زنده تر کردن احساس محبت، عاطفه، نوع دوستی و حتی بینش بالا نسبت به «انسان» و «محیط زندگیش» و «تمام جانداران اطرافش» در جامعه مون انجام میدید. که کار خیلی سختی هم هست. واقعا خدا قوت!
از صمیم قلب در این شبهای قدر برای موفقیت در راه درست، و عاقبتبخیری شما دعا میکنم. و اگر انتقادی هم کردم برای این بود که این برنامه رو دوست دارم. (برنامه ای که برام مهم نیست، انتقادی هم بهش ندارم)
اگر لحنم خدایی نکرده تند بوده، از شما و همه ی دوستان پوزش میخوام و التماس دعا دارم.
در اخر هم صمیمانه میگم : «خندوانه ای ها! دوستتون دارم! در پناه خدا باشید!» :)
یا علی ع @}؛-

سلام آقای جوان واقعا از شما و تمام همکارانتان که این برنامه زیبا را درست کردید ممنونم اگر برایتان امکان دارد آی احمد پور مخبر را بیاورید مطمئنم مردم از آوردن آقای پور مخبر خوش حال خواهند شد من همیشه از شما کمال تشکر را دارم که این برنامه را برای من ومردم ایران ساختید ممنون

سلام آقای جوان. من از بیننده های همیشگی برنامه هستم. بنظرمن همه چی خوبه اما مردم وقتی کاملا با شما همزادپنداری میکنن که از واقعیت زندگی خودتون فرار نکنین و به مردم نگین زندگی خصوصی من به هیچکس مربوط نیست! پس نباید از زندگی خصوصی مهموناتونم سوال کنین چون به شما و ما مربوط نمیشه! مثل اینکه یک نفر با شما از زندگیش دردودل کنه و شما فقط و فقط گوش بدین اینطوری اون حس میکنه که اعتمادش یهه طرفس. اما اگه شما هم از زندگیتون با اون صحبت کنین حس بهتری نسبت به شما پیدا میکنه.

سلام علیکم
خدا را شکر میکنم که برنامه ای با این هدف و با این رساله به وجود امده و من از شما هم متشکرم اما نکته بسیار مهمی است اینه که همه باید بدونن شادی در چارچوب موازین خیلی مهمه ولی متاسفانه این برنامه دارای لغزش هایی در موسیقی های پخش شده داره که متاسفانه جلوه بدی رو از شادی و خنده ایجاد میشه اما در کل دمتون گرم ولی حواستون باشه

سلام آقای رامبد جوان.
لطفا از جناب خان در برنامه تون بیشتر استفاده کنید.ممنون

سلام میشه اون تیکه ای که یه کلیپ از والیبال بود که اقای بحرانی و یه نفر دیگه خوندن رو تو سایت برای دانلود بذارید خواهش میکنممم

سلام 

سلام خیلی برنامه زیبایی دارید موفق باشید

این قسمت خیلی قشنگ بود. جناب خان عالی بود...

یه چیز دیگه،امشب بازم ترکوندین!

نظر این دوستمون کتابی بود واسه خودش!!!!

سلام

ببخشید 4 تا نکته شد، نه سه تا! :))))

به نام خدا
سلام آقای جوان. امیدوارم حالتون مثل همیشه عالی باشه.
من اول از شما تشکر میکنم بخاطر اینکه از معدود کسانی هستید که در تلوزیون میبینم و «کاملا احساس میکنم» دارید «تلاش میکنید» و یک برنامه که «پایه علمی و مطالعه شده» داره رو تولید میکنید و حتی بخاطرش کارتون رو توی مترو، استانهای مختلف و حتی خارج از کشور بست میدید تا اخمها رو باز کنید و مردم شاد کنید.
از ته دلم دعا میکنم خداوند قلبتون رو شاد کنه.

سه تا موضوع بود که میخواستم عرض کنم و واقعا امیدوارم این کامنت به خودتون برسه و شخصا مطالعه بفرمایید. میدونم اونقدر انسان منطقی ای هستید که به نظرات توجه میکنید.

1- یک اینکه یه گله ی کوچیک (یا شایدم بزرگ) دارم از شما (و شاید از خیلی آذری زبانهای محترم یا کسانی که آذری و ترکی بلدند) اینکه هیچوقت به فکر ترجمه برای مردمی که ترکی بلد نیستند نمی افتید! در سری قبلی برنامه تون هم با کمال تاسف، گفتگوی تلفنی مادر محترم آقای امیر جعفری رو بدون هیچ زیرنویس یا توضیحی پخش کردید و انگار نه انگار ما هم آدم هستیم!!! این خیلی خلاف اخلاق و عرف هست و از شما که تو برنامه تون استانداردهای محیط زیست، اداب معاشرت، آداب مترو، رعایت بهداشت یا صرفه جویی در آب رو یادآوری میکنید، خیلی بعیده که بعنوان یک شخصیت «رسانه ای» ، «چنین نکته ی مهمی از فنون رسانه» رو نادیده بگیرید!

این در حالیه که برنامه ی شما ضبط شده هست و هیچ دلیلی وجود نداره که زیرنویس نذارید. (استدلال آقای جعفری هم از همه ناراحت کننده تر بود! بگذریم!) اما متاسفانه توی سری جدید برنامه هم این اتفاق تکرار شد و توی بخشهایی که بین برنامه پخش میکنید، یک آقای عزیزی، کلی آواز ترکی خوندن، بعدش هم کلی ترکی صحبت کردند و دریغ از یک عدد زیر نویس.

گذاشتن زیرنویس حتی برای یک جمله ی کوچیک یا یک ترانه ی محلی (چنانچه در شبکه آی فیلم میتونید ببینید که زیرنویس عربی بالافاصله گذاشته میشه) نشانه ی «احترام به همه ی مخاطبان» هست.

خیلی وقتها پیش میاد که یک قومی، در کنار همه ی فرهنگ های خوبشون، یک اشکال فرهنگی هم دارند. مهم اینه که آدم بپذیره و برای اصلاحش اقدام کنه. اگر ما ایرانی ها میدونیم و افتخار میکنیم که مهمان نواز هستیم ، از اون طرف، این رو هم میدونیم که رانندگیمون بده! و این آسیب فرهنگی رو پذیرفته ایم و سعی میکنیم اصلاحش کنیم.

حالا جمعیت عزیز آذری زبان ما هم در کنار تمام ویژگی های شجاعت و غیور بودن و متانت و ...، این عیب رو هم دارند که در 98 درصد مواقع، اصلا به افرادی که در اطرافشون هستند و زبان اونها رو نمیدونن، از این جهت احترام نمیگذارند!
 نه اینکه بخوان بی احترامی کنن! نه!
اما شاید نمیدونن که حرف زدن به یک زبان دیگه، در حالی که در جمع شما کسانی -ولو یک نفر- هستند که اون زبان رو نمیدونند، بزرگترین، بزرگترین، بزرگترین توهینه. انگار که شما «هر چیزی» میتونید بگید و ما نمی فهمیم!!! (با اینکه طبیعتا این کار رو نمیکنید). این رفتار در همه جای دنیا نکوهش شده. ولی ما توی صدا و سیمای خودمون این اشکال رو زیاد میبینیم!
شاید بخاطر اینکه اذری زبانهای عزیز در صدا و سیما زیاد هستند و خودشون تصور میکنند که «معنی فلان جمله رو دیگه همه میدونن!!»
و اینطور میشه که در اخبار سراسری هم شعار عزاداری زنجانی ها یا 22 بهمن سایر آذری ها زیرنویس نمیشه. در فوتبال و برنامه ی 90 ، هم زیر نویس نمیشه! در سریالهای تلوزیونی بخشهایی که برای لحظات یا حتی دقایقی بازیگران ترکی صحبت میکنند،باز هم زیرنویس نمیشه!

(در حالی که همونطور که عرض کردم مثلا در شبکه آی فیلم، حتی اگر در متن یک سکانس، رادیو در حال خوندن ترانه هست، محتوای ترانه به عربی زیرنویس میشه با اینکه در داستان اصلا نقشی نداره! این اوج احترام به مخاطبه. اما احتمالا عزیزان آذری زبان، این احترام رو لازم نمیدونن.)

حتی در شبکه ی نسیم، بخش نسیم استانها که سابقا پخش میشد، در مورد استانهای اذری زبان، اصل «خنده دار بودن» یک آیتم به اصطلاحات بکار رفته ی آن بود، و طبیعتا برای ما هیچ خنده ای نداشت. ضمن اینکه طرف 5 دقیقه حرف میزد، و فقط یک جمله زیرنویس میشد!!! و برای بعضی جملات باز هم زیرنویس نبود!

من اون روز -بخصوص در برنامه ی سری قبلی که آقای جعفری بودند- خیلی ناراحت شدم. من و خانواده ام همینطوری همدیگه رو نگاه میکردیم و تعجب کرده بودیم که چطور ممکنه؟! آقای جوان که اینقدر در توصیه به نیما و ... بر رفتار درست تاکید دارند...!!! چطور ممکنه؟!
و بعدا هم عذرخواهی ای ندیدیم. و حتی این اشتباه در سری جدید برنامه تون هم تکرار شد!

لذا مطمئن شدیم که احتمالا بطور کلی آذری زبانهای محترم این مقوله رو توهین نمیدونن و شاید تا بحال به این موضوع توجه نکرده اند! بنابراین از شما خواهش میکنم حتما از تکرار این اشتباه بپرهیزید و اگر هم بتونید در برنامه تون به تاکید بر اصلاح این فرهنگ نادرست هم اشاره ای بکنید خیلی عالیه.

2- دومین وضوع در مورد گزارش لندنتون. خیلی گزارش خوبیه و خیلی جالب هم هست. بخصوص اینکه جملاتی رو میگن که اونها تکرار کنن.... این دوستیها بین مردم خیلی تاثیر گذاره و باعث میشه، هم مردم ما حساب مردم اون کشورها رو از دولتهاشون جدا کنن، و هم اینکه اونها هم حساب مردم ما رو و ایران رو از جریان های ضد مردمی و ... که در دنیا سعی میکنن آبروی ما رو ببرن، جدا کنن.
خیلی متشکریم.
اما یک نکته توی اون گزارش ها هست که آزار دهنده است. و اون وقتیه که به یک نفر غیر ایرانی (محترم) بگید : انتخاب کن : لیونل مسی ، کریس روندالدو ، محرم نویدکیا! و بعد هم اون بنده خدا بگه : محرم نویدکیا!

یا بدتر! بگید: انتخاب کن: پاریس، لندن ، یا کلاردشت! بعد طرف بگه : کلاردشت!

این چی رو نشون میده دقیقا؟ آقای جوان! بخدا من سختگیر نیستم ولی خداوکیلی این دیگه شوخی نیست! ما شاید این رو توی خود ایران پیاده کنیم، نشونه ی غیرت و خودباوری مردم ما باشه، اما اگر این رو اونجا پیاده کنیم، بخصوص اینکه میدونیم رونالدو و مسی بسیار مشهورتر از نوید کیا هستند یا کاسیاس شناخته شده تر از عابدزاده است، یا پاریس و لندن ادعاشون بیشتر از اصفهان و شیراز و کلاردشته، چرا باید این کار رو بکنیم؟
آیا این تمسخر خودمون نیست؟ شما میتونید برعکسش رو تصور کنید! فرض کنید یک گروه smile-melon (بجای خندوانه!) از اونطرف بیاد اینجا و بگه : انتخاب کن: اصفهان، شیراز ، یا نیویورک؟ آیا مردم ما میگن: نیویورک؟ نه! اما مردم اونها میگن اصفهان! به علتش فکر کنید! وقتی مردم یک کشوری، میدونن که رتبه شون در یک عرصه ای بالاتر هست، به راحتی تواضع میکنند، اما برعکسش، اگر همون سوال رو از رتبه ی پایین تر بپرسین، فکر میکنه دارین فخر فروشی میکنین، عصبانی و غیرتی میشه و هرگز گزینه ی مطلوب شما رو تکرار نمیکنه!

و بدتر از همه اینه که در کشور ما بسیاری از شهر ها در واقعیت، حتی بالاتر و بهتر از پاریس و لندن هستند و در دنیا به غلط بعضی شهرها یا شخصبتها یا غذاها معروف حا افتاده اند و چه بهتر میشه که اون عزیزان لندنی هم در جریان باشند که کشور ما «واقعا» دارای برترین آثارباستانی، غذاهای سنتی و اسطوره ها و قهرمان هاست! و نه به شوخی و با تمسخر!
خواهش میکنم به این موضوع فکر کنید!

+ ضمن اینکه پیشنهادی هم دارم که شما میتونید از این ظرفیت خارج رفتن و مصاحبه های طنزتون برای بیشتر و بهتر شناخته شدن ملت و کشور ما ( در کنار محقق کردن هدف «خنده») خیلی عالی استفاده کنید. مثلا بجای اینکه (یا در کنار اینکه) از طرف بخواهید «قوری گل قرمزی» رو تکرار کنه، یک بیت یا مصراع شعر پارسی رو بگید که تکرار کنه و معنیش رو هم بهش بگید! چه اشکالی داره ؟ خنده دار هست و آموزنده هم هست.
البته این پیشنهاده. اگر نخواستید، انجام ندید. اما قسمت اول که انتقاد من بود، خیلی مهمه. امیدوارم شما هدفتون خیره، بدون جانبداری درموردش فکر کنید.


3- سومی دیگه نه انتقاده و نه پیشنهاد. من فقط یک سوال هست که از همون اول برنامه تون (از همون سری اول) برام ایجاد شده بود. اینکه  وقتی مهمون های شما «خانم» هستند، و شما طبق رسم برنامه تون از اونها میخواهید که 5 ثانیه به دوربین لبخند بزنن، و «دیگران به لبخندشون نگاه کنن و امتیاز بدن» ، آیا از نظر شرعی اشکال نداره؟ یعنی میخواستم بدونم این رو از مرجعی پرسیده اید؟


4- در سری قبلی برنامه تون گاهی تئاتر یا کتابی رو معرفی میکردید. خیلی هم خوب. فقط اینکه اگر خواستید باز هم این کار رو انجام بدید، تقاضا میکنم به آثار «تالیف داخل» بیشتر توجه کنید. اغلب آثاری که شما معرفی میکردید، ترجمه بودند. البته من خودم هم پیدا کردن آثار تالیفی به زبان ساده و روان برام دشواره چون متاسفانه نویسنده های داخلیمون اغلب تصور میکنند که خوب نوشتن به تکلف و پیچیده نوشتن هست، و کتابهای علمی و روانشناسی رو هم که کلا با نگاهی از بالا به پایین و متکبرانه مینویسند.(اغلب ، نه همه!) اما بر خلاف تالیف، همه ی حیثیت یک کار «ترجمه» به سادگی و روانی اون هست. و بنابراین، علاوه بر ساده نویسی خود نویسنده ی اصلی، و بهره گیری از فنون برقراری ارتباط با مخاطب، مترجم هم به سادگی و قابل فهم بودن آن اضافه میکند. برای همین آدم با بعضی آثار ترجمه شده بهتر ارتباط برقرار میکنه تا تالیف. اگر میشد به این موضوع هم در برنامه تون بعنوان یکی از نکات در جذب مخاطب کتاب که «نویسنده ها باید رعایت کنند» اشاره کنید که خیلی عالیه. اما بهرحال در مجموع اگر خواستید کتاب معرفی کنید، اگر اثر تالیفی خوبی که روان هم باشه پیدا کردید، اون رو نسبت به ترجمه، در اولویت قرار بدید. کتاب هم عرصه ای هست که «تولید ذهنیه» و اگر باید به تولید ملی اهمیت ویژه بدیم، شایسته است، به تولید ذهنی ملی هم توجه ویژه داشته باشیم.

باز هم از شما تشکر میکنم.
امیدوارم این کامنت رو خودتون مطالعه بفرمایید( یا دوستان عزیز به دست شما برسونن).
طاعات و عباداتتون قبول
در پناه خدا
یا علی ع